Jesteśmy zrównoważeni. Cenimy place zabaw, kawiarnie dla dzieci, czasem Sania obejrzy bajkę, często zje loda czy ciastko. Najlepiej nam jednak w leśnym klimacie. Teraz, gdy jest z nami Ida, często myślimy jakie książki zabrać do lasu, bo kiedy Mała śpi, to możemy mieć z Sanią chwilę tylko dla siebie. Okazuje się, że w naszej biblioteczce mamy całkiem sporo pozycji o lesie. Chcecie je poznać?

Jakie książki zabrać do lasu?

Dziwolągi.
Nasz najnowszy nabytek jest szalenie aktualny. Historia o tym, jak źle jest wycinać drzewa. Bo to są domy i manufaktury pożywienia dla zwierząt. Cudowny morał, bardzo prosty. Aż jestem ciekawa, czy minister Sz. ma wnuka, któremu czyta, byłabym nawet skłonna podarować im egzemplarz tej książki, jestem ciekawa czy by się zawstydził.

Rok w lesie.
Podniszczony już u nas klasyk. Bez tekstu, ale z ogromem informacji ilustrowanej co w lesie dzieje się w kolejnych miesiącach roku. Można po prostu opowiadać, a można po nocach odczytywać szczegółowe informacje o poszczególnych zwierzętach i sprzedawać całkiem pożyteczną i realną wiedzę o przyrodzie.

Co za ptak robi tak.
Idealna na spacer. Krótkie wierszyki o ptakach narysowanych pędzlem w doskonałej tonacji kolorystycznej. Dobry edukator podstawowych śpiewaków naszych lasów, pól, a czasem i miast.

Inwentarz drzew.
Coś co zawsze jest u nas w wózku. Jeśli nie znamy jakiegoś drzewa, patrzymy na liście i szukamy w książce.

Liczymy na spacerze.
Zbiór zabaw matematycznych, z których można korzystać na dworze. Książka podzielona jest na pory roku, od najmłodszego można znaleźć coś ciekawego.

Chrupek i Miętus. Dzikie zwierzęta.
Ukochani bohaterowie Sani, mieszkańcy lasu, choć całkiem ludzcy w swoich lękach i problemach.

Las.
Wyklejanka z tekstem. Można zrobi sowę z rogami łosia i szablami dzika. Sania kocha. Nasze jedyne naklejki, na które przyjemnie jest patrzeć. Zero kiczu, prawie sztuka. Sama parę sobie zwinęłam do kalendarza.

Co kryje las?
Trzy lupki, dzięki którym można odkrywać różne warstwy lasu. Tekstu mało, ale coś jest. Dobrze się sprawdza przy karmieniu młodszego dziecka, bo starszak szybko wpada w zachwyt oglądania.