Gdybym mogła przenieść się na dwie godziny w dowolne miejsce w Wenecji Euganejskiej wybór padłby jeden. Villa Rotonda. Vicenza jest jednym z moich ulubionych miast w Veneto, ale tytułowe, doskonałe dzieło Palladio sprawia, że człowiekowi robi się w głowie taki porządek. Idealna symetria z każdej strony, niskie popołudniowe słońce, rześki zbliżający się wieczór babiego lata, lub perfekcyjnie złotej jesieni. Kiedy patrzę za okno i w prognozę pogody tym deszczowym wrześniem, marzę o odrobinie włoskiego września w życiu.

Idealny Palladio i nieidealna studentka.

Kiedy studiowałam w Padwie parę razy w tygodniu wybierałam się pociągiem na jednodniowe wycieczki. Nie był to czas w moim życiu, kiedy chciałam wyciskać ostatnie soki z muzeów czy galerii. Nieśpiesznie popijałam kolejne espressa, nieumiejętnie zwijałam tytoń w bibułkę i zagadywałam miejscowych o zapałki. W ten sposób mijały kolejne tygodnie wspaniałej mieszanki dolce vita i farniente. Z przyjemnością za to strzelałam setki zdjęć dziennie, bo ta włoska rzeczywistość, obserwowana uważnie, w szalenie rozbrajający sposób okazała się być fotogeniczna.

Kiedy myślę o Palladio, żałuję, że nie pisałam 8 lat temu bloga. Prawdopodobnie prześledziłabym każdą nie tylko willę, ale i klatkę schodową zaprojektowaną przez niego w Wenecji Euganejskiej i skrupulatnie wypisywałabym datowania i historie. Andrea Palladio to renesansowy mistrz. Zafascynowany antykiem projektował doskonale proporcjonalne architektury i architekturki. Zbudował kilka kościołów w Wenecji, drewniany most w Bassano, teatro olimpico w Vicenzie. No i parędziesiąt rezydencji. Wszystkie piękne.

Villa Rotonda.

Dla mnie królową jest La Rotonda. Pamiętam, że kiedy pierwszy raz popołudniem doszłam na niewysokie wzgórze (niech Villa Rotonda zawsze będzie deserem) kwadransami obserwowałam z (debilnym) uśmiechem  na ustach i niedowierzaniem tą zaskakującą grę cieni, która jest możliwa tylko podczas złotej godziny. Filigranowane postaci rzeźb zeskakiwały zgrabnie z kolejnych schodków. Bajeczne. Villa Rotonda to renesansowa rezydencja, wybudowana w połowie XV w. Została wzniesiona na rzucie kwadratu, z centralnym układem przestrzennym i idealnie symetrycznym… absolutnie wszystkim. Po środku znajduje się okrągła sala przykryta kopułą. Oryginalność budynku polega na odważnym zastosowani cech antycznych w budowli mieszkalnej, co wcześniej zarezerwowane było jedynie dla miejsc publicznych i świątyń. Do rezydencji prowadzą z każdej z czterech stron portyki o porządku jońskim. Villa Rotonda za wzór służyła wielu budynkom powstającym w Europie, m.in. warszawskiej Królikarni.

Dojazd.

Do La Rotondy kursują autobusy spod dworca w Vicenzie. 8, 13, 108, 132. Wysiada się u podnóża wzgórza na którego szczycie króluje Villa Rotonda.

DrukujPDF